Από τη Laura Di Orio.
Πέρα από έναν ωκεανό είναι μια γη, μια χώρα πλούσια σε τέχνες και πολιτισμό και με μια πληθώρα καταστημάτων τέχνης που υποστηρίζουν τη μακρά ιστορία του χορού. Αυτή η γη είναι η Ευρώπη. Μερικοί χορευτές, περίεργοι για τη σκηνή στην Ευρώπη, έχουν αποτολμήσει τη χώρα τους για να σπουδάσουν ή να χορέψουν επαγγελματικά. Αν και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να απαιτούν κάποια προσαρμογή - νοσταλγία, γλωσσικά εμπόδια, εξομοίωση σε μια νέα κουλτούρα - πολλοί από αυτούς τους χορευτές αποκαλούν τώρα την Ευρώπη σπίτι. Πληροφορίες χορού είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τρεις χορευτές - έναν Αμερικανό και δύο Αυστραλούς - που μοιράζονται το ταξίδι τους για χορό στο εξωτερικό στην Ευρώπη.
Για τη 20χρονη Madeline Harms, η οποία μεγάλωσε στο Mount Gambier της Νότιας Αυστραλίας, και τώρα σπουδάζει στο Rotterdam Dance Academy στην Ολλανδία, το ταξίδι αυτό ξεκίνησε από την έντονη επιθυμία να ακονίσει τις σύγχρονες και σύγχρονες χορευτικές της δεξιότητες. Και ποιο καλύτερο μέρος για να γίνει αυτό από την Ευρώπη, σκέφτηκε.
«Η Ευρώπη είναι ένα χωνευτήρι των τεχνών και των πολιτισμών», λέει ο Harms. «Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός σύγχρονων εταιρειών χορού, που ποικίλλουν από όλα τα στυλ και τις εμπνεύσεις, οι οποίες επιτρέπουν ευκαιρίες να βιώσουν πολλούς διαφορετικούς χορογράφους, χορευτές και δασκάλους».
Janet Elway wikipedia
Η κίνηση στο εξωτερικό, ωστόσο, πήρε κάτι περισσότερο από την αρχική σκέψη για τους Harms. Μετά την αποφοίτησή του από το Βικτωριανό Κολλέγιο της Δευτεροβάθμιας Σχολής Τεχνών της Αυστραλίας (VCASS) και μετά την ενθάρρυνση της αδελφής της, Άννα, η Χαρμς έφυγε τον Ιανουάριο του 2010 για μια διήμερη περιοδεία σε όλη την Ευρώπη για την αναζήτηση ενός προ-επαγγελματικού σχολείου που θα ταιριάζει αυτήν. Μετακόμισε στο Ρότερνταμ τον Σεπτέμβριο του 2010.
Η Madeline Harms, η οποία σπουδάζει στο Rotterdam Dance Academy στην Ολλανδία. Φωτογραφία από τον Barend Jan de Jong
Η Madeline λέει ότι προετοιμάστηκε για το ταξίδι της ενώ ήταν ακόμη στην Αυστραλία μιλώντας με διάφορα άτομα, πραγματοποιώντας έρευνα στο Διαδίκτυο και, μέσω email και τηλεφωνικών κλήσεων, κάνοντας επαφές και ρυθμίσεις για ακρόαση σε διάφορα σχολεία.
«Κάνετε την εργασία σας, ερευνήστε τα σχολεία ή τις εταιρείες που σας ενδιαφέρουν και επικοινωνήστε μαζί τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι μένετε μέχρι όλες τις ώρες για να καλέσετε διεθνώς την κατάλληλη στιγμή», συμβουλεύει η Madeline. 'Μπορεί να είναι χρονοβόρο, αλλά να είστε υπομονετικοί και θα ανταμειφθείτε για αυτό.'
Η έντονη έρευνα ήταν το κλειδί για τη μετάβαση της αδερφής της Madeline, Άννα στην Ευρώπη. Επίσης, απόφοιτος του VCASS, η Άννα έστειλε DVD ακρόασης σε αρκετά μαθήματα χορού πλήρους απασχόλησης στην Ευρώπη, έγινε δεκτή στο École-Atelier Rudra Béjart στη Λωζάνη της Ελβετίας και τώρα χορεύει με το γερμανικό Gauthier Dance // Dance Company Theaterhaus Στουτγκάρδη.
«Μάθετε τι είδους εταιρεία αναζητάτε και τι στυλ θα σας ταιριάζει», προτείνει η Άννα. «Ρίξτε μια ματιά στο ρεπερτόριο και τους τρέχοντες χορευτές της εταιρείας για να πάρετε μια ιδέα για το τι είναι η εταιρεία.»
Μόλις στην Ευρώπη, είτε ως φοιτητής είτε ως επαγγελματίας χορευτής, όσοι έρχονται από το εξωτερικό μπορεί να έχουν άλλα εμπόδια - μακριά από την οικογένεια και τους φίλους τους, έχουν γλωσσικό εμπόδιο, μαθαίνουν πώς να περιηγούνται σε μια νέα πόλη και να συναντούν νέους ανθρώπους.
Για τη Madeline, η αντιμετώπιση της νοσταλγίας έγινε ευκολότερη όταν δεν την αγνόησε. «Κάποιος πρέπει να το νιώσει και να το αποδεχτεί, το οποίο στη συνέχεια σας επιτρέπει να προχωρήσετε», λέει. «Είναι πάντα εκεί και το σκέφτομαι συχνά, αλλά δεν το αφήνω να με καταρρίψει. Το να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου και την καθημερινή μου ζωή με την οικογένειά μου και τους φίλους μου στο σπίτι μου κάνει να νιώθεις ότι εξακολουθούν να είναι μέρος όλων. '
Ο Jarred Ramon Bailey, ένας χορευτής που προέρχεται από το Τενεσί, ο οποίος στη συνέχεια μετεγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη πριν μετακομίσει στη Γερμανία, όπου ζει από το 2006, λέει ότι δεν ήταν σε θέση να μιλήσει τόσο συχνά με την οικογένειά του ήταν η πιο δύσκολη προσαρμογή του κατά τη μετάβασή του στο Ευρώπη.
«Υπάρχει μια διαφορά ώρας επτά ωρών», λέει ο Bailey, ο οποίος τώρα χορεύει στο Stadttheater Hildesheim και διδάσκει επίσης σε διάφορα στούντιο και ακαδημίες. «Έτσι στο τέλος της ημέρας στις 11 μ.μ. μπορεί να μην είναι ακόμα σπίτι και στις 7 μ.μ. η ώρα τους είναι 2 π.μ. εδώ, και πρέπει να σηκωθώ το πρωί. '
Αλλά η δημιουργία νέων φίλων μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση αυτών των νοσταλγικών συναισθημάτων. «Το να κάνεις φίλους ήταν καλό», λέει ο Μπέιλι. «Είναι μια διαφορετική κουλτούρα, αλλά μόλις γνωρίσεις τους ανθρώπους είναι πολύ καλοί».
Η Άννα Χαρμς, τώρα χορεύτρια με το γερμανικό χορό Gauthier // Dance Company Theaterhaus Στουτγκάρδη. Φωτογραφία από τη Regina Brocke
Η Άννα είχε επίσης έναν εύκολο χρόνο να κερδίσει νέους φίλους λόγω του χρόνου που αφιερώθηκε στο στούντιο με άλλους με παρόμοια ενδιαφέροντα, αλλά λέει ότι η συνάντηση με ανθρώπους εκτός εργασίας ήταν δύσκολη λόγω της έλλειψης χρόνου.
«Αλλά έζησα πάντα σε μια συμφωνία μετοχών, επομένως συναντώ ανθρώπους μέσω των συγκατοίκων μου, για τους οποίους είμαι τόσο ευγνώμων», λέει η Άννα. «Η συμμετοχή σε ένα γυμναστήριο ή η άσκηση κάποιας άλλης ομαδικής δραστηριότητας δημιουργεί ευκαιρίες να συναντήσεις« φυσιολογικούς »ανθρώπους.'
Τόσο ο Bailey όσο και η Άννα έπρεπε να ξεπεράσουν ένα γλωσσικό εμπόδιο, αλλά συμφωνούν ότι βοηθάει να βυθιστεί κανείς ανάμεσα στους γηγενείς ομιλητές. Η Μπέιλι λέει ότι δεν ήταν τόσο τρομακτικό γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο του χορού μιλούν αγγλικά και η Άννα πήρε επίσης μερικά γερμανικά μαθήματα κατά την άφιξή της. «Αλλά πρέπει να το θέλεις και να είσαι προετοιμασμένος να κάνεις μια προσπάθεια», λέει η Άννα.
Οι περισσότεροι χορευτές που αποφασίζουν να μετακινηθούν στην Ευρώπη έχουν ήδη έλθει στον πολιτισμό και την ιστορία της περιοχής, οπότε η μετάβαση μπορεί να γίνει ευκολότερη όταν αγκαλιάσουν αυτήν την έκκληση. Ορισμένοι χορευτές θεωρούν επίσης ότι η Ευρώπη είναι ένα μέρος που τείνει να υποστηρίζει έντονα τις τέχνες της.
Η Άννα λέει ότι στη Γερμανία, το σύστημα φροντίζει τους χορευτές και τους καλλιτέχνες. Τα θέατρα υποστηρίζονται καλά και οι χορευτές έχουν όλα τα δικαιώματα άλλων υπαλλήλων, συμπεριλαμβανομένης της υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας και των συνταξιοδοτικών ταμείων.
Ομοίως, η Madeline λέει ότι στην Ολλανδία, «μπορείτε να νιώσετε ότι η χώρα και οι άνθρωποι της υποστηρίζουν και απολαμβάνουν τις τέχνες πολύ περισσότερο από ό, τι στην Αυστραλία».
Όπως και σε πολλές άλλες χώρες παγκοσμίως, η οικονομική κρίση απειλεί τις τέχνες. Στις Κάτω Χώρες, η κυβέρνηση μειώνει τη χρηματοδότηση για καλλιτεχνικά προγράμματα κατά 25%.
«Δεν νομίζω ότι είναι καλύτερο εδώ ή στην Αμερική», λέει ο Bailey. «Είναι σαν οτιδήποτε άλλο στη ζωή. Τίποτα δεν είναι τέλειο. Εδώ υπάρχουν πιο σταθερά πλεονεκτήματα στον τρόπο ζωής για έναν καλλιτέχνη και αντίθετα πλεονεκτήματα στην Αμερική. Ένα άτομο πρέπει να αποφασίσει ποια ταιριάζει στην προσωπικότητά του / της και τις επιθυμίες και τις ανάγκες του. '
Ένα πλεονέκτημα για έναν χορευτή στην Ευρώπη μπορεί να είναι η εγγύτητα χωρών και εταιρειών. Οι χορευτές μπορούν εύκολα να ταξιδέψουν σε άλλες πόλεις ή χώρες για ακρόαση, ταξίδια και να δουν άλλες εταιρείες να εκτελούν.
«Ο αριθμός των χορευτικών εταιρειών στην Ευρώπη είναι τεράστιος», λέει η Άννα. «Είτε πρόκειται για μικρές, ιδιωτικές εταιρείες, εταιρείες έργων, θέατρα, είτε καλά είτε όχι, δημιουργεί τόσες περισσότερες ευκαιρίες από ό, τι στο σπίτι».
καμία πρόβα τζενεράλε αυτή είναι η ζωή μας
Τόσο η Άννα όσο και η Μάντελιν λένε ότι σκοπεύουν να μείνουν στην Ευρώπη λίγα ακόμη χρόνια πριν επιστρέψουν στην αυστραλιανή χορευτική σκηνή και ο Μπέιλι λέει ότι η Ευρώπη τον ταιριάζει προς το παρόν. Όλοι συμφωνούν ότι η εμπειρία ενός χορευτή στο εξωτερικό είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να δείτε τον κόσμο και να αναπτυχθείτε καλλιτεχνικά και προσωπικά.
«Ως χορευτές, είμαστε τυχεροί που η έκφραση και η μορφή της τέχνης μας μπορούν να κατανοηθούν και να εκτιμηθούν σε όλο τον κόσμο», λέει η Άννα. «Οι πολλές διαφορετικές κουλτούρες που συναντά κανείς μπορούν να μας εμπλουτίσουν, να μας προκαλέσουν και να μας ωριμάσουν στους καλλιτέχνες που φιλοδοξούμε να είμαστε».
Κορυφαία φωτογραφία: Jarred Bailey, ένας Αμερικανός που χορεύει επαγγελματικά στη Γερμανία από το 2006. Φωτογραφία από τον Doreen Wronka
Συνιστάται για εσένα
